عشق بی فرجام ،شکست عشقی

عشق تا زمانی که جاریست مانند چشمه ای گوارا انسان را سیراب میکند .عشق وقتی به وصال میرسد مانند رودخانه ای که بدریا میرسد از جوش و خروش می افتد و آرام میگیرد.
اما گاهی به انسانهایی برمی خورم که عشقشان بین زمین وآسمان سرگردان مانده است.نه به وصال میرسد،نه جاری می شود بلکه یخ زده می ماند.در بن بست گرفتارشده می ماند.
زنی که عاشق مردی متاهل شده،مردی که عاشق زنی متاهل شده.پسری که عاشق خانمی میانسال و فرزنددار شده،مردی که عاشق انسانی از جنس خود شده….
پیش می آید که مراجعینی از این نوع برای درمان افسردگی و اندوه خود و سوگواری ناتمامشان به من مراجعه می کنند .قرار است که همه چیز تمام شده باشد.اما معشوق یا معشوقه زنده است ،نزدیک است،آشکار است .بنابراین، قرار نیست سوگواری پایان یابد.اینها عاشقهای سرگردانی هستند که نه می توانند از عشقشان بگویند،نه می توانند
به عیان، سوگوار باشندو نه مرهمی برای خود پیدا می کنند.بلکه افسرده و مضطرب و بیخواب میشوند.بی انگیزه،برزخی،زخم خورده،ناامید،و رنجور خماری عشق.
بعد از چنین عشقی، زندگی هیچگاه مانند گذشته نمی شود. انگار توقع انسان از زندگی ،از دوست داشتن،از آسمان و زمین و خورشید،بیشتر می شود.معیارهای انسان تغییر می کند یا اصلا ناپدید می شود.خیلی خیلی سخت است.
کسی که برای عشقش از همه چیز گذشته تا به او برسد،روزی از خواب بلند می شود و می بیند که تمام شد.[عشق ممنوع].یعنی بعد از چند ماه یاچند سال زندگی در هوای شفاف وخالص عشق،همه چیز تیره و تار می شود.احساس افتادن ته چاهی عمیق،احساس بیجان زندگی کردن!.
همانطور که گفتم زندگی دیگر آن طعم تر و تازه را نخواهد داشت.عاشق نمی داند چگونه از ظلمی که بر او رفته سخن گوید.از خود می پرسد بی عدالتی تا کی؟،تا کجا؟
به قول مولانا: جمله معشوق است و عاشق پرده ای /
زنده معشوق است و عاشق مرده ای.
و من درمانگر چگونه باید به این عاشق زار یاری رسانم؟چگونه او را از این ظلمت و افسردگی رها سازم؟ آیا دارویی هست که دوای عشق بی فرجام او باشد؟ آیا شربتی هست تا چشمه روان اشک چشمش را خشک کند؟
عاشق نزد من آمده و کمک میخواهد.گریه می کند.از معشوقش می گوید.از وعده های به انجام نرسیده،از بی وفایی و حتا خیانت،از رویاهای سترون،از تنهایی،از گذشته،از حال،از بیقراری،از بیخوابی،از افسردگی و ناامیدی.از پل های خراب شده در پشت سر،از ترس برای آینده.

و من روانپزشک ،چگونه باید این تکه متمایززندگی او را ،این تکه پر از عشق و نفرت را ،این تکه بریده شده از جریان زندگی را به گذشته و آینده او پیوند بزنم تا زندگیش در جریان بماند؟چگونه دست او را در این سقوط بگیرم و به آینده امیدوار و متصلش کنم؟
من از هر قضاوتی وهر سرزنشی پرهیز میکنم.با او همدلی میکنم.به صحبتهایش گوش میکنم.شاید به ایام عاشقی خودم هم فکر کنم .برای سوگواریش احترام قایل میشوم.
می دانم که همیشه در پس این سوگواری ،عاشق امید دارد که معشوق سرنخی از خود بجا گذارد.نمیتوان بزور رویای عشق را از ذهن معشوق محو کرد.معشوق (مراجع) خودش باید راهی پیداکند.
عشق به خودی خود چیز بدی نیست.مسلما در این عشق بسیاری تجربه و نکات مثبت نهفته است،عشق ساخته دست مادر طبیعت است پس حتما در آن حکمتی نهفته است.اما من از مراجع می خواهم که واقع بین و عملگرا باشد.چیزی را انتخاب کند که او را به جلو هل بدهد، نه اینکه در گذشته یخ زده خود باقی بماند.مراجع(عاشق) به عنوان یک پدر یا مادر یا دانشجو یا کارمند یا همسر باید بتواند هر چه زودتر به کارکرد قبلی خود برگردد. قرار نیست اخراج از دانشگاه یا محل کار یا طلاق یا خیابان خوابی ،بحران مضاعفی برای مراجع شود.
به او می گویم که قطار زندگی تا چند دقیقه دیگر حرکت میکند و از این ایستگاه خواهد رفت ،پس باید عجله کرد.
شکست عشقی و درمان

آیا شکست عشقی نیاز به درمان داره؟ اصلا درمان در شکست عشقی به چه معنیه؟
شکست عشقی یک ضربه عاطفیه که میتونه به افسردگی ،اضطراب،وسواس فکری وافکار خودکشی منجر شه.اینکه این اتفاقات بیفته یا نه به عوامل زیادی بستگی داره.به همین شکل از دست دادن عزیزان هم میتونه چنین عوارضی رو همراه داشته باشه.کسانی که دچار شخصیت مرزی هستند بیشترین آسیب رو میبینند و ممکنه دست به خودکشی بزنند چون دچار احساس پوچی شدید می شوند.شکست عشقی میتونه باعث شروع مجدد یک افسردگی قدیمی بشه یا باعث شروع مجدد اضطراب یا وسواس در فردی که با درمان خوب شده بشود.شخصیت وابسته هم میتونه آسیب زیادی ببینه.
پس علایم روانپزشکی ناشی از شکست عشقی با علایم سوگواری متفاوته. شدیده ،بهبود پیدا نمیکنه ،بلکه بمرور زمان تشدید میشه،اعتماد به نفس شدیدا پایین میاد،افکار مرگ و آسیب به خود اتفاق میفته،فرد نسبت به کار و زندگی بی تفاوت میشه.خواب بهبود پیدا نمیکنه.سرزنش خود،احساس شرم و خجالت هم از علایم دیگرست.اشتباه بزرگی است اگر فرد بخواهد بلافاصله بعد از شکست عشقی با فرد دیگری دوست صمیمی شود .کسی که چنین می کند ،مسولیت اشتباه خود را نمی پذیرد و اشتباهش را تکرار خواهد کرد.نباید بگذاریم به بهانه عشق از ما سواستفاده شود وتخریب شویم.بدترین کار ماندن دررابطه ایست که در آن تحقیر و تخریب می شویم.
بنابراین در موارد زیادی علاوه بر مشاوره و رواندرمانی نیاز به درمان دارویی موقت یا طولانی مدت وجود دارد. درمانهایی برای افسردگی ،اضطراب،وسواس فکری،بیخوابی،تحریک پذیری،خودزنی،بیقراری.
بنابراین از شما میخواهم که شکستهای عشقی را جدب بگیرید و درخواست کمک کنید و بدانید که تنها نخواهید ماند.

اعتیاد به شیشه

اعتیادبه شیشه و انتظار منطقی از درمانگر مطلب مهمی است که احساس میکنم باید مطرح شود.اگر بخواهم معتادین به شیشه را که در این بیست سال به من مراجعه کرده اند دسته بندی کنم شامل این گروه هاست:

*-مصرف شیشه با هرویین.

*-مصرف شیشه با متادون.

*-مصرف شیشه با تریاک .

*-مصرف شیشه به تنهایی ،هر روزه  یا نامنظم همراه قرصها و سایر مواد.

از نظر وضعیت روانپزشکی ،بعضی بیماران هذیانهای خودمهم انگاری و پولدار بودن یا تحصیلات بالا داشتند . بعضی هذیان فیلم برداری و تعقیب و جاسوسی و خیانت داشتند.بعضی پرخاشگری بالا داشتند.

بعضی آشغال جمع کن شده بودند.بعضی افسردگی و اضطراب داشتند.بعضی انکار می کردند.بعضی از طرف همسر و بعضی از طرف پدر مادر آورده می شدند.

بعضی جوانان همراه باپدر مادر  ،با سینه سپر کرده و اعتماد به نفس بالا می آمدند طوریکه بگویند بزور آمده اند مطب و می خواهند زود هم بروند.بعضی گریان و مستاصل می آمدند و طوری رفتار میکردند که انگار شیشه، آنها را مانند موم در دست دارد.

بعضی در ماشین استفاده میکردند و بعضی در پارکینگ و بعضی در انباری و بعضی در اتاق و گاه در پارک و گاه محل کار .

بعضی ادعا داشتند که همه چیز خوب و آرام است و خوشبختند و فقط از مصرف شیشه خسته شده اند.

از نگاه من به عنوان درمانگر همه این افراد مشکلات بزرگ و طولانی مدتی دارند .آنها نیاز به درمان طولانی مدت هم دارند. نمیتوانم بپذیرم که انسانی شیشه مصرف کند و زندگیش عادی باشد و حالش معمولی باشد. اما آنقدر هم بر مشکلاتشان تاکید نمیکنم که ناامید شوند و بروند.همین که آمده اند و به مشکلشان اعتراف می کنند یک قدم مهم است. به غیر از کسانی که بزور آمده اند در مورد باقی بیماران سعی میکنم به درمان امیدوارشان کنم.از دید من آنها انسانهایی بیمار هستند که باید درکشان کرد ،حتا اگر بارها و بارها ناموفق باشند. نمیدانم که کدامیک موفق خواهد شد تا بتواند یک پاکی چند ماهه داشته باشد.

می دانم که وسوسه شیشه بسیار زیاد است و دسترسی به آن هم سخت نیست.یک جورهایی ماجرای اعتیاد به شیشه مانند ماجرای عشق و عاشقی است!. من از آنها میخواهم که داروها را مصرف کنند و بموقع بیایند ودر هر حالتی مراجعه کنند ،حتا اگر مصرف کرده باشند.از آنها میخواهم که ناامید نشوند و به آنها میگویم که این راه درمان ،راهی است که باید با هم طی کنیم.نه تو به تنهایی میتوانی مشکلت را حل کنی و نه من بدون کمک تو میتوانم مشکل را حل کنم.نمی توانم در درمان هیچ قطعیتی و تضمینی را مطرح کنم.به آنها میگویم که مشکل فعلی آنها حاصل سالها بیماری است و نمیتوان یک روزه و یک ماهه و سه ماهه آن را حل کرد.اما به آنها میگویم که تا زمانی که آنها بخواهند درکنارشان هستم. من می دانم شیشه چیست و با مغز چه میکند، اما پدر مادرها و خانواده ها نمیدانند.شاید خود بیمار هم نداند.در واقع باید هر هفته  از بیمار بخاهیم برای یک هفته دیگر پاک بماند .از بیمار میخواهم هر هفته آزمایش اعتیاد بدهد.

یکی از مشکلاتی که بارها دیده ام این است که بیمار در ابتدای درمان و تحت تاثیر شیشه ارتباط بهتری برقرار میکند و وقتی شیشه را کنار می گذارد تبدیل به آدمی گنگ و مبهوت میشود.آدمی که نمی تواند تصمیم بگیرد،نمیتواند کار کند،نمی داند چگونه حرف بزند و رفتار اجتماعی داشته باشد.در واقع انگار سالهاست دور از اجتماع و درغار تنهایی خود زندگی کرده است.چنین بیماری نمی تواند کار کند .درچنین حالتی او باید در خانواده  نگه داری وحمایت شود .نباید اعتیاد به شیشه را ساده بگیریم.اصلا،اصلا،اصلا.

در این حالت باید پا به پای بیمار به خانواده و همسر و پدر مادرِ بیمار نیز آموزش داد که برای هر شروع هرشغلی بسیار زود است. ما با یک انسان بیمار طرف هستیم .نه یک ماشین که بخواهیم موتورش را تعمیر کنیم و روغنش را عوض کنیم و سرویسش کنیم و بعد از تهران برویم تا بندرعباس!.

برگردیم به بحث اعتیادبه شیشه وانتظار منطقی از درمان، شیشه هیچ جایگزین خاصی ندارد،دارو و درمان استانداردی ندارد. سم زدایی ندارد.همه چیز بستگی به شرایط بیمار و خانواده اش دارد.نمیتوان مشکلات مالی پولی و خانوادگی و مسکونی و شغلی و اداری و ….را در کنار درمان شیشه حل کرد.نباید از درمان اعتیاد شیشه معجزه بخواهیم. در بسیاری از موارد لازم است بیمار برای چند هفته داروهایی استفاده کند و درمنزل بماند.

در واقع با قطع مصرف شیشه ما یک طوفان در مغز بیمار ایجاد میکنیم.مساله پیچیده ایست.نباید مکانیکی به آن نگاه کنیم .باز هم می گویم با ماشین طرف نیستیم.باید واقعگرا باشیم.می شود گفت بیشتر شبیه این است که گردویی را در زمین بکاریم و مراقبت کنیم  و منتظر شویم تا روزی از خاک سر به بیرون بزند.نمیتوان هر هفته گردو را از خاک درآورد تا ببینیم جوانه زده یا خیر.اینکار طبیعتا خیلی بچه گانه است.

نمیتوانیم هر روز سر بزنیم ببینیم جوانه از خاک بیرون آمده یا خیر.اینکار هم بچه گانه است.خود گردو هم توان مراقبت از خود ندارد!. بنابراین اگر حوصله و توانش را ندارید میتوانید گردو را در بیاورید و دور بیندازید و یک درخت چند ساله بخرید و بکارید یا اینکه اصلا هوس گردو نکنید.

به همان شکل هم میتوانید بیمارتان را دور بیندازید و یک انسان سالم از جایی بیاورید!!!و یا اینکه اگر فرزندی بدنیا آوردید از همان ابتدا هوایش را داشته باشید و نه اینکه وقتی مشکلات شروع شد یاد نیازهای روانی اش بیفتید.

آیا چنین چیزی امکان پذیر است؟اگر بیمار را دور بیندازیم ! می شود همان معتاد خیابانی و تابلو .جامعه سطل آشغال نیست که ما بیماران معتاد را در آن بیندازیم.این حرف من اعتراض به آنهایی است که میخواهند با بیمار اعتیادی،چکشی برخورد کنند و شعارهای تند می دهند.آنهایی که میخواهند با ماست مالی خرابیهای خودشان را بپوشانند.

می خواهم بگویم پدر مادر در ایجاد اعتیاد در فرزندشان دخالت دارند و باید سهم خود را در درمان آن بپذیرند.فرزندی که اعتیاد دارد یا بتازگی اعتیادش را کنار گذاشته نباید ازدواج کند.این هم یک جور پرت کردن بیمار به حیاط همسایه است.پدر مادر باید با ازدواج فرزند معتادشان  مخالفت کنند چون ازدواج اعتیاد فرد را وخیم تر خواهد کرد.

ریشه مشکل درمان اعتیاد به شیشه ،در پیچیدگی مغز است.آیا اگر این پیچیدگی را بشناسیم مشکل اعتیاد حل خواهد شد؟آیا ریشه کن خواهد شد؟ متاسفانه خیر چون نمی توان جلوی تصمیمات پیچیده را گرفت.  خانواده،تربیت،مدرسه،جامعه،فرهنگ،دین،هر چیز محیطی،اقلیم ،حتادرمانگر اعتیاد و پژوهشگر اعتیاد همه و همه قسمتی از این پیچیدگی هستند.این پیچیدگیها نیز خود با گذشت زمان تغییر می کنند.در واقع مغز یکایک ما انسانها  مانند آینه ایست که جهان اطرافمان در آن منعکس میشود.به معنایی هر مغزی خود یک جهان است.این یعنی پیچیدگی مغز.پس لطفا درمان ریشه ای اعتیاد را مطرح نکنید چون چنین چیزی وجود ندارد.بیایید از چیزهای واقعی صحبت کنیم.

بنابراین در درمان اعتیاد به شیشه شرایط بیمار تعیین کننده است و نه داروها و روش درمان.شاید مهمترین جزوِ درمان  اعتیاد به شیشه برخورد انسانی و همدلی با بیمار است و اینکه اطرافیان بیمار در این رابطه از درمانگر الگو بگیرند و با درمانگر همانند سازی کنند.روابط درون خانواده باید بازسازی شود.این را باید یک فرصت بدانیم.

نکته آخر اینکه در ابتدای درمان داروها برای رفع علامتهای بیمار است.مثلا استفاده از مسکن،خواب آور،آرامبخش و ضداضطراب،داروهای ضد توهم و بی قراری،ضدافسردگی.همان طور که گفتم هیچ داروی خاص و استانداردی برای اعتیاد به شیشه وجود ندارد .

مهمترین درمان ارتباط درمانی مستمر بین بیمار و درمانگر است.باید بیمار را از بلندپروازی برحذر داشت.بیمار می خواهد مانند ققنوسی که از خاکسترهایش سر بر می دارد دوباره بلند شود و  خود را نشان دهد.اما مشکل اینجاست که مغز پنهان شده دراستخوانهای جمجمه شدیدا آشفته است.پس پرنده سقوط خواهد کرد.بیماررا نباید تحت فشار برای سریع خوب شدن قرار دهیم.این کار را نکنید .بهبودی مغز زمان می برد.

   اختلال شخصیت مرزی

  تعریف و شناخت شخصیت مرزی

انسانهایی که اختلال شخصیت مرزی دارند هر روزه هیجانات شدید و متناقضی را تجربه میکنند. هیجانهای مثبت مانند عشق و در اوج بودن و هیجانهای منفی مانند نفرت و پوچی.

ما احساسها و هیجانات مختلفی را میشناسیم.،مانند دوستی درمقابل قهر،آشنایی در مقابل بیگانگی،راحتی در مقابل زحمت،دلبستگی در مقابل طرد،امنیت در مقابل ترس،جاودانگی در مقابل مرگ،آزادی در مقابل اسارت،زیبایی در مقابل زشت. ما از واژه ها استفاده میکنیم برای بیان حس درونی مان.بنابراین مهم است که ما واژه های درستی برای احساساتمان انتخاب کنیم. مااز کودکی تا بزرگسالی احساسات مختلفی را بارها در اتفاقات خوب و بد زندگی تجربه میکنیم و به تدریج آنها را اسم گذاری میکنیم.

جملاتی پر احساس را مثال میزنم؛[ وقتی او میاد خونه احساس خفگی میکنم]،[یک ساعته با هم آشنا شدیم اما انگار سالهاست همدیگر رو میشناسیم]،[وقتی او در کنارمه هیچ چیز دیگه نمیخام]،[اونقدر دوسش دارم که حتا نمیخوام غیر از من کسی ببینش].این جملات احساسهای عمیقی را بیان میکنند.این احساسات عمیق و پرمعنی در زندگی روزمره ما کمتر رخ میدهد،چیزهایی نیست که بارها تجربه کنیم.واتفاقا با افزایش سن چنین تجربه های احساسی کاهش هم می یابد.

   اعتدال در احساسات

بطور معمول در روند رشد ما یاد میگیریم از نظر احساسی به سمت اعتدال و میانه روی برویم.ما یاد میگیریم که ازروابط بحرانی که سبب بحرانهای عاطفی و حال خرابی میشوند پیشگیری کنیم یا عبور کنیم.هیجانات شدید بحرانی به مغز ما آسیب میزند.ما یاد میگیریم که بعداز هیجان زیبای عشق و یکی شدن ، امکان سرخوردگی بعد ازجدایی هست،یاد  می گیریم در خیالاتمان هدفهای دست نیافتنی نپروریم و تا دچار خشم و سرخوردگی نشویم.یاد میگیریم اگر اطرافیانمان سهل انگار باشند وما کمالگرایی را انتخاب کنیم شدیدا دچار مشکل خواهیم شد.

   اختلال شخصیت و دوران کودکی

پس ما از کودکی یاد میگیریم که روابط انسانی و احساساتمان را طوری تنظیم کنیم که به بحران و بن بست عاطفی ختم نشود.ما در کودکی احساسات ساده و از پیش برنامه ریزی شده ای  رو مانند ارضاي میل مکیدن،سیری، شادی،لذت ناشی از خوردن و بازی و گریه و خشم را میشناسیم ونامگذاری میکنیم.این ویژگی خودتنظیمی و پیدایش هیجانات درنوزاد ساختاری عصبی ژنتیکی دارد.

آدمهای دچار شخصیت مرزی دو تا بدشانسی دارند. این آدمها ژنهای مشکل دار به ارث میبرند و این ژنهای مسئول درست کار نمیکنند و این ترموستات هیجانی بدرستی تکامل نمی یابد.بد شانسی دوم آنها این است که در طول دوران جنینی و کودکی شان در محیطهایی رشد می کنند که پر از بحران است؛قهر و آشتی ،کتک کاری پدر مادر،فقر و تبعیض،کار در کودکی،تحقیر کودک،تنبیه بدنی شدید،سوءاستفاده جنسی،جنگ،مصرف مواد،تبعیض جنسیتی شدید.

 ضربه  های دوران کودکی

کودکی که مورد سوءاستفاده جنسی قرار میگیرد با حسی قوی و ناشناخته روبرو می شود که اصلا آمادگیش را نداشته و قبلا هم تجربه نکرده.کودک احساس شادی و امنیت را میشناسد،احساس قلقلک و خنده را میشناسد،اما باآن احساس ناشناخته ولی شدید چه باید کند؟چگونه عضوی از بدن او چنین احساسی را که نمیتواند فراموش کند ایجاد می کند؟

کودکی که جانش به جان مادر بسته است و با طلاق پدر مادر و رفتن  مادر،انگار درقفس شیرافتاده  است و فنا خواهد شد  ،چه اسمی برای این حس انتخاب خواهد کرد؟.تکرار چنین حوادث تلخی سبب شکل گیری مراکزی در مغز می شود که تمام رفتارهای آینده فرد را تحت تاثیر قرار خواهد داد،مراکزی که کاش درست نمی شد .و به این ترتیب شخصیت مرزی تکوین می یابد.و با رشد کودک مشکلات کودکانه او تبدیل به مشکلات عاطفی،هویتی،رفتاری و بحران های مکرر می شود.این یعنی شخصیت مرزی.

   احساسات در شخصیت مرزی

در شخصیت مرزی عشق چیزی بین وابستگی و امنیت ،ترس از فراموش شدن یا گم شدن،یکی شدن با معشوق و گاه بیگانگی و نفرت از معشوق است.عشق چیزی بین پوچی و کامل بودن،چیزی مانند  روزی در بهشت بودن و روزی در دوزخ.پس برای شخصیت مرزی عشق میتواند موضوعی دردناک و غیرقابل تحمل شود.رفتن معشوق او را به سرحد جنون و پوچی و تنهایی می کشاند.

اما شخصیت مرزی در چنین شرایطی چگونه رفتار می کند؟ او افسرده میشود،می خوابد،قرص خواب میخورد،از مواد استفاده میکند،تهدید میکند،خودزنی میکند بلکه درد واقعی حواسش را از دردهای درونی پرت کند و دنیای واقعی را حس کند.

   بحران در زندگی شخصیت مرزی

تا زمانی که اوضاع بر وفق مراد شخصیت مرزی باشد ،دنیا در آرامش است اما این یک استثنا است.
بنابراین انسان مرزی گاهی پر از امید،خوش بینی،درحال پرواز برروی ابرها،لوند و دلبرانه،امید بخش و دست و دلباز است و ولی در بیشتر اوقات دچار احساس نارضایتی ،پوچی،حقارت،شک وسوءظن می باشد.در چنین زمانهایی او شدیدا نیاز به کمک دارد چون ممکن است زندگی خودش را به خطر بیندازد.
بیماران دچار شخصیت مرزی اگر به روانپزشک مراجعه کنند ،بخاطر درمان افسردگی یا اضطراب یا مشکل خواب یا مشکل مصرف مواد و…خواهد بود. یعنی با مشکلات ثانویه به روانپزشک مراجعه میکنند.برای درمان شخصیت مرزی خیلی مهم است که او با مشکلات هیجانی و خطاهای شناختی خودش و درنتیجه تصمیم گیریهای اشتباهش آشنا بشود و آنها را بپذیرد.انسان شخصیت مرزی مهمه به این درک برسه که علت تمام ناکامیهایش در مغز خودش است و انسانهای دیگه مقصر نیستند.شخصیت مرزی تا زمانی که چانه بزنه و در انکار باشه پیشرفت مهمی در زندگیش حاصل نمیشه.

   درمانگر شخصیت مرزی

باید بتدریج به بیمار آموزش داد که درمان قطعی و کاملی برای شخصیت مرزی وجود نداره .اما بیمار در کنار روانپزشک یا رواندرمانگر میتونه بتدریج الگوهای احساسی وشناختی خودش روتصحیح کنه.او باید یاد بگیرد که مسئول شکستهای خودش است.

مسئول آموزش این الگوهای رفتاری وفکری سالم روان درمانگر هست.درمان شبیه آنست که کسی بخواهد موسیقی یاد بگیرد و هر هفته سر ساعت خاصی به کلاس برود و از مربی تقلید کند و الگو بگیرد .بیمار شخصیت مرزی هم باید همین کار رو بکنه.در واقع به نوعی مثل کلاس خودشناسی است.البته گاهی ممکنه بیمار از درک مشکلات خودش ناراحت و خشمگین بشه.از اونجایی که مشکلات بیمار ریشه در انگیزه ها و هیجانات درونیش دارد گاهی واکنشها و رفتارهای درمانگر رو شخصی می پنداره و ممکنه احساس کنه درمانگر با او خصومت شخصی داره و به  این ترتیب بخاد به درمان پایان بده ،کاری که در  زندگی شخصیش انجام میده اما مهم اینه که گفتگو با درمانگر ودر نتیجه درمان، ادامه پیدا کنه.در واقع همون مشکلاتی رو که بیمار با اطرافیانش داره با درمانگر هم پیدا میکنه واین درمان شخصیت مرزی رو سخت میکنه اما این در عین حال اساس درمان است.

از همین رو خیلی اوقات این اطرافیان بیمار شخصیت مرزی هستند که او رو به طرف درمان میبرند و تشویقش میکنند پرا که رفتارهایش را تحمل ناپذیر می یابند.

   شخصیت مرزی در متن زندگی

۱.شخصیت مرزی وقتی به کسی دل میبنده  ممکنه کاملا یکطرفه باشه و یا اینکه بعدا یکطرفه بشه.از طرفی احساس میکنه بدون یار، زندگیش ناکجاآبادی در دل سیاهی و پوچی خواهد بود.نمیتونه جدا شدن از یار یا کنار گذاشته شدن رو تحمل کنه.اونقدر حالش بد میشه که تهدید به خودکشی میکنه،خودزنی میکنه و متاسفانه ممکنه اتفاقات وحشتناکی هم براش بیفته.

۲.شخصیت مرزی ممکنه برای کاهش دردهای عاطفیش به سمت سومصرف قرصهای مختلف و مواد برود و مشکل اعتیاد هم به بیماریش اضافه شود.در اینصورت درمان بسیار پیچیده تر می شود.

۳.شخصیت مرزی در حوزه شغلیش هم مشکل داره. احساسات متناقض ومنفی نسبت به رییسش و همکارانش پیدا میکنه.گاهی همکارانش خیلی خوبن و گاهی نفرت انگیزند.شخصیت مرزی ممکنه مرزها و محدودیتهای کاری رو رعایت نکنه و خیلی سریع اخراج بشه.پس بارها تغییر شغل میدهد. اوممکنه در ایده آلهایش انتظاراتی بلندپروازانه از شغلش داشته باشه که برآورده نشه و سرخورده بشه.

۴.شخصیت مرزی گاهی خیلی تحریک پذیر و پرخاشگر میشه و وسایل رو میشکنه،تهدید میکنه،کتک کاری میکنه وآسیب میزنه،جیغ و داد و فریاد میکنه و خودش رو کاملا حق بجانب میدونه.

۵.شخصیت مرزی گاهی خیلی بدبین و شکاک میشه.این بدبینی میتونه نسبت به همسر،دوست،همکار ،اعضای خانواده و حتا همسایه باشه و منجر به ضرب و جرح بشه و پای مراجع قانونی وشکایت در میان بیاد.

۶.شخصیت های مرزی بعضی روزها خودبخود سرحال و شاد وامیدوار و بعضی روزها ناراحت ،افسرده ،مضطرب و ناامیدند.حتا ممکنه در طی روز حالشون تغییر کنه.از این نظر شبیه افراد دو قطبی هستند.

۷.شخصیت مرزی همیشه از خودش میپرسه ، من کی هستم؟ کدوم این شخصیتها هستم؟چرا اینقدر تغییر میکنم؟چرا نمیتونم جلوی خشمم رو بگیرم؟چرا زندگی من این همه فرازو نشیب داره؟ آیا من دو شخصیتیم؟آیا دو قطبیم؟

   اصول درمان اختلال شخصیت مرزی

الف- درمان دارویی برای کنترل اضطراب ،افسردگی،وسواسهای فکری،بیخوابی،کنترل خشم ورفتارهای خطرناک و تکانه ای ،سوءظن وبدبینی،کنترل مصرف مواد لازم وضروری است.درزمان بحران هیچ مداخله ای نمیتونه جای دارو رو بگیره،پس راجع به دارو خوب فکر کنید.گاهی هم برای حفظ جان بیمار نیاز به بستری هست.

ب-تشویق بیمار به درک و پذیرش بیماری خودش بسیار مهمه. پذیرش خصوصیات و محدودیتهای آسیب زننده فرد شاید سبب بشه تا او دچار بلندپروازی و اهداف غیر قابل دسترس نشه و زندگیش رو بیش از حد شلوغ نکنه. مثل اتوموبیلی که آپشنهای زیادی نداره ،حجم موتور کوچیکی داره و برای سفرهای کوتاه در نظر گرفته شده و نه ماجراجویی های طولانی و پرخطر.آرزوهای بزرگ برای شخصیت مرزی سمَه .خواهش میکنم گول چیزی بنام قانون جذب رو نخورید.

پ-آموزش تصحیح افکار غلط و منفی و جایگزینی اونها با افکار مثبت، به عبارتی نیمه پر لیوان رو دیدن.

نمونه هایی از افکار جایگزین:اگر دوستم برای من وقت کم میزاره چون به نیازهای کودکش که مهمتره رسیدگی میکنه،چون باید زیاد کار کنه که آینده خوبی داشته باشیم.؛اگر امروز سوءتفاهم پیش اومد طبیعیه چون هنوز داریم با هم آشنا میشیم،برای رییس من راندمان کاری من مهمه،هدفش توهین نبود؛اگر سرو صدای بچه ها زیاده چون داره  بهشون خوش میگذره؛اگر دستمزدم کمه و تو این کار موندم برای اینه که دارم تمرین می کنم تا زود به زود شغلم رو عوض نکنم؛این که الان تو خونه تنها هستم وهمسرم تا فردا نمیاد یعنی امنیت خانه با منه و از طرفی فرصتیه برای کتاب خوندنم،فرصتیه که ورزش کنم؛اگه قراره فردا دو ساعت تو نوبت معطل بشم یعنی  دو ساعت وقت برای مطالعه دارم.

ت-در شخصیت مرزی تکانه ها و رفتارهای جنسی و مرتبط با سکس دردسرهای زیادی به بار میاره و ازش زیاد استفاده میشه.در واقع شخصیت مرزی از سکس برای جبران احساسات منفی خود،کاهش اضطرابش،جلوگیری از طرد شدنش،ترمیم اعتماد بنفس ،ایجاد احساس امنیت در رابطه اش،شلوغ نگه داشتن اطراف خودش ودرنتیجه احساس تنهایی نکردن زیاد استفاده میکنه.

مشکل اینجاست که انسان دچار  شخصیت مرزی، سکس رو با نیازهای خودش مانند صمیمیت ، امنیت ، هویت وشادی رو با هم یک کاسه  میکنه و  زندگیش تبدیل میشه به یک آش شله قلمکار و یک هرج و مرج بدون مرز . بطوریکه مدیریت این جنبه از زندگیش برای خودش هم ناممکن میشه. پس شخصیت مرزی با پشت سر گذاشتن تجربیات ناکام و پرآسیب خودش ،بالاخره زمانی باید یاد بگیره که تکانه های جنسی خودش رو کنترل و محدود کنه ،بعبارتی نگذاره غول جنسیش دوباره از چراغ جادو بیرون بیاد و زندگیشو در دست بگیره.باید یاد بگیره از نظر جنسی خویشتن داری کنه.

 ث-شخصیت مرزی در زمان کار و فضای شغلی نباید مسایل کاری رو شخصی کنه و همیشه بایدبخودش بگه : من اینجا هستم که درآمد داشته باشم،اینجا محل ابراز احساساتم نیست. احساساتم یک چیز شخصیه که میتونه به کارم ضربه بزنه،اگر خشمم رو کنترل نکنم اخراج میشم ویکی دیگه  جای منو میگیره.بهتره با کسی گرم نگیرم .برای گرم گرفتن فقط با آدمای بیرون از محیط کار قرار بگزارم.رییس من از من نظم و بازدهی میخاد .همکارانم و رییسم مسئول حل مشکلات عاطفی من نیستند.

  نتیجه گیری

مشکلات روحی روانی انتخاب ما و تقصیر ما  نیستند.اما اگر دچار خشم غیرقابل کنترل میشوید، اگر خودزنی می کنید،اگر افکار خودکشی و خودزنی مکرر داشته اید،اگر دچار احساس پوچی میشوید،اگرشکستهای شغلی مکرر داشته اید،اگر کنترلی بر روابطتان ندارید ،اگر دچار حسادتهای کورکننده میشوید ،اگر وارد رابطه هایی میشوید که ازشما سوء استفاده میکنند،اگر دوستانتان را تبدیل به دشمنانتان میکنید ،اگر کنترلی بر هیجان هایتان ندارید بهتر است به روانپزشک و روانشناس بالینی مراجعه کنید چون ممکن است دچار مشکل شخصیتی باشید.

درمان باعث میشود کنترل بیشتری بر هیجانها و رفتارهای خود بدست آورید ورضایت وشادی بیشتری را در زندگی تجربه کنید.زندگی هیچ انسانی بدون نقص نیست اما شناختن نقص هایمان باعث میشود آمادگی بیشتری برای رویارویی با مشکلات زندگی پیدا کنیم وزندگی پرمعناتری را تجربه کنیم.معنا به وجود ما آرامش،رضایت و شادی میدهد.

  رابطه جنسی رضایت بخش

   بریم خوشگذرونی 

 رابطه جنسی رضایت بخش از کجا شروع میشه؟تصور کنیدبرای یک پیک نیک وگذروندن ساعاتی رضایتبخش بانامزد یا همسرتون قراره برید بیرون،ممکنه این تصمیم رو ناگهان گرفته باشید ویا از روز قبل.قصدتون رفتن به طبیعته وتنفس هوای تمیز،دور شدن از روزمره گی،واحساس نشاط.وگرنه نهار خوردن و چای نوشیدن و میوه خوردن و خوابیدن ،در خانه راحت تره.حالا اینا چه ربطی به رابطه جنسی رضایت بخش داره؟

 هزاران ساله که ما برای زنده موندنمون چنین کارهایی رو انجام میدیم مثل جمع آوری غذا و آب و خوابیدن و گرم نگه داشتن خودمون و پیدا کردن سرپناه .وحدود یکی دو قرنه که بعد از انقلاب صنعتی و با پیشرفت دانش و فن آوریها،امکاناتی برای تفریح و استراحت وخوشگذرانی پیدا کرده ایم.مثلاصدسال پیش صحبت از مسافرتهای تفریحی حرفی احمقانه بود.رفتن به کنار دریا حرفی احمقانه بود.

 اما الان مسافرت یک تفریح ساده وعمومیه به خاطروجود ماشین وقطار.ما به مسافرت میریم و اونجا هم همون کارهای تو خونه رو انجام میدیم یعنی میخوریم و میخوابیم و سرپناهی برای خودمون پیدا میکنیم اما چیز بیشتری گیرمون میاد،احساس رضایت و نشاط .امروزه احساس تنوع،شادی،رضایت برامون مهم شده،چیزی که صدسال پیش بی معنی بنظر میرسید.برای همینه که شما بخودتون زحمت میدید و خرج میکنید تا مسافرت برید،جشن بگیرید،مهمونی برید،پارک برید،رستوران برید،رو آتیش کباب درست کنید،حتی بچه ها هم امروزه این نیاز رو درک میکنن و از شما میخان که ببریدشون بیرون،پارک،رستوران،اونها هم برای نیازهای روانیشون تلاش میکنن

  اطاق خواب در صد سال گذشته!

 پس ما انسانها مانند گذشته غذا میخوریم ،لباس به تن میکنیم،می خوابیم ،همبستر میشویم و ارتباط جنسی برقرار  میکنیم اما حالا نیازهای روانی  دیگری هم  داریم که در کنار این کارهابه آن میرسیم .

برویم به صدسال پیش دریک شب زمستانی،   به یک اطاق۲۰متری و یک زن و شوهر و سه تا بچه قد و نیم قدکه توش زندگی میکنند و نمیدونیم اوضاع استحمام به چه شکلی ممکنه باشه.واقعا اجداد ما چگونه ازعهده ارتباط جنسی در این شرایط برمیومدند.لباسهای کلفت و لحاف برای اینکه سردشون نشه و یک کرسی ذغالی.واقعا ارتباط جنسی در این شرایط کار سختی بوده و به احتمال ۹۹/۹۹ ٪ هیچ لذتی هم نصیب زن نمیشده و مرد هم بلافاصله بعد از ارگاسم میخابیده تا سر و صدا خاتمه پیدا کنه و کسی بیدار نشه.اگرهم کسی بیدار میشده دراون شرایط خودشو به خواب میزده.
برگردیم به آپارتمانهای معمولی زمان حال، فرض میکنیم خانم و آقا میخان باهم حالی بکنن و یک فضای رمانتیک ایجاد کنن و با هم سکس داشته باشند.

   پرده اول ،فضای خانه

اولین ومهمترین مساله در یک خانه و خانواده احترام متقابل بین خانم و آقاست .گفتگوی محترمانه دوطرفه شرط اصلی  است.گفتگوی زوج نشانه قدرت هریک از اونهاست،گفتگو نشانه ضعف نیست.اصلا قهروسکوت نکنید!!!،البته منظورم جیغ و دادهم نیست.قهرو سکوت فضایی مبهم و پر از سوء تعبیربوجود میاره.گفتگو تنها راه حله.پس سکوت نکنید!.نمیتونیم تو جنبه های مختلف زندگی بیرون از خانه به روز و مدرن باشیم امادر خانه ودر ارتباط جنسی مانند ۵۰ سال پیش رفتار کنیم. پس بطور کلی هرنوع تحقیر ممنوع،اهانت ممنوع،تکه انداختن ممنوع،خشونت ممنوع،   خیانت ممنوع،غرغر ممنوع.چشم رو هم چشمیممنوع.و خیلی چیزای دیگه ممنوع.

   پرده دوم ،خانه بدون مزاحم

حالا بریم به اتاق خواب،وقتی قراره بریم رو تخت خواب باید ذهنمون آزاد باشه .انگار دنیا فقط منتظره خانم و آقا سکس داشته باشند.واز سکسشون لذت کامل ببرن.پس لازمه ارتباط عاطفی خانم و آقا خوب باشه،صمیمانه باشه.مزاحمی هم نباید وجود داشته باشه .اگر بچه یا بچه هایی دارین باید بفرستینشون پی نخود سیاه!.نمیتونید هر لحظه منتظر باشید یکی در بزنه و بگه مامان درو باز کن،بابا درو باز کن یا بپرسه مامان،بابا چیکار می کنین؟؟؟؟       این شما هستید که باید در این مورد فکر اساسی بکنید.اساسا باید زمانهای دونفره داشته باشید،چه در خانه ،چه رستوران ،چه سینما،والا تبدیل میشید به یک خدمتکار درجه یک در خدمت بچه ها.

  بچه ها مزاحمان همیشگی

اگر برای روابط خودتون دو نفر بها قایل نشوید چیزای زیادی رو از دست می دهید.دچار اشتباه نشوید، چون کسی نمیتونه بیاد زنگ در خانه تون رو بزنه و بگه دارید اشتباه میکنید.نگذارید بچه ها به مزاحمان همیشگی رابطه دونفره شما تبدیل بشن.نگذارید تولد بچه همه چیز رو خراب کنه.از اول باید اتاق خوابتون قفل و کلید داشته باشه ،حریم داشته باشه چون با هال و اتاق پذیرایی وراهرو فرق داره!.میتونید در حضور بچه ها هم در کنار هم بنشینید و همدیگر رو بغل کنید یا هر کدام سرش رو روی شانه یا پای دیگری بگذاره،موی همسرتون رو میتونید نوازش کنید،جلوی بچه ها از خودتون دو نفر پذیرایی کنید،

بگزارید بچه ها بدونند وحس کنندکه رابطه پدر مادرشون یک چیز خاص هست و بچه بازی نیست و با هیچ رابطه دیگه ای قابل مقایسه نیست و قابل چانه زنی هم نیست.بگذارید حس کنند.اینها الفبای صمیمیت هست که باید بچه ها از شما یاد بگیرند.

   پرده سوم،اتاق خواب

از طرفی یادمون باشه اینکه زن و شوهر شبها در کنار هم برهنه بخوابند و تماس پوستی داشته باشند میتونه به هردو نفرحس خوبی بده و خواب بهتری ایجاد کنه ولزوما معنیش این نیست که قراره ارتباط جنسی و سکس اتفاق بیفته.پس این کار رو بکنید.

حالا میریم به صحنه بعدی ،بچه ها از خونه رفتن بیرون و خیالتون راحته.تلفنها روی سکوت .مزاحمی در کارنیست.احساس میکنید هر جور بخواهید میتونید رفتار کنید.خیلی مهمه که بدن خودتون رو دوست داشته باشید و از بدن خودتون خجالت نکشید وبتونید تو آینه به بدن برهنه خودتون بدون خجالت نگاه کنید.و دیگه اینکه موقع رابطه بدنتون رو زیر ملحفه و پتو پنهان نکنید .
حالا کی قراره شروع کننده باشه؟ گاهی آقایون میپرسند که چرا من باید همیشه شروع کننده رابطه باشم و گاهی هم خانمها این سوال رو مطرح میکنند.در درجه اول خوبه که زن و مرد در این مورد باهم صحبت کنند وبا هم شروع کنند. در صورتی که این مشکل مهم بود و حل نشد با درمانگر صحبت کنند.به هر حال میشه نقشها رو هم تغییر داد، میشه مثلا قرار گذاشت دفعه بعد تو باید شروع کننده باشی،همه اینها نیاز به گفتگوی باز و بدور از شرم داره و قابل حل هست.

 ادامه صحنه قبل،حالا یک دوش می گیرید و با حوله ازحمام می آیید بیرون تا خوشبو و تازه و لطیف باشید،خود آب هم نشاط میاره وخستگی رو کم میکنه،شاید هم دلتون بخاد دونفره به حمام برید!.خونه رو کم نور میکنید،شمع روشن می کنید،موسیقی رمانتیک میگزارید،بخودتون عطر میزنید ،حالا که نور کمه لباساتونو عوض میکنید و طوری که دوس دارید میپوشید یا اصلا نمیپوشید.قرار نیس مستقیم برید رو تخت ،ممکنه با هم آب میوه ای بخورید(آهسته و ریز ریز بخورید،یه دفعه تمومش نکنید،وقت زیاد دارید) ،میوه ای بخورید،باهم رقصی انجام بدید.باید که همدیگر رو نوازش کنیدوبا نوازش، همدیگر رو تحریک کنید،عجله نکنیدواضطراب نداشته باشید،انگارکه زمان
متوقف شده است.

   پرده چهارم،تماس پوستی

همین تماس پوستی دو نفره لذت بخشه،آرامش بخشه.میتونید این لحظات نوازش رو طولانی کنید،عجله نکنید. به کل رابطه نگاه کنید و از تک تک لحظاتتون لذت ببرید.اگر دچار اضطراب بشید ،اگر افکار مزاحم به ذهنتون بیاد ممکنه به اوج لذت نرسید.از خودتون بپرسید آیا چیزی تو زندگی ارزششو داره که این لحظات منو خراب کنه؟اگه نتونستید جلوی افکار مزاحمتون رو بگیرید ممکنه که وسواس فکری داشته باشید.اضطراب میتونه باعث زودانزالی
ویا ناتوانی جنسی در مرد بشه و در زن هم میتونه باعث بیزاری جنسی بشه.در این حالت ممکنه نیاز به درمان دارویی وجود داشته باشه پس باید کمک بگیریم.البته گاهی داروها ممکنه خودشون باعث بشن میل جنسی کاهش پیدا کنه.

   پرده پنجم،تحریک

بازی اتاق خواب یک بازی دونفره است پس بهتره قبل از شروع بازی و بعدش قوائد بازی رو با هم مرور کنید.به یارتون واضح بگویید چه انتظاری از او دارید و چه چیزی را نمیخواهید،چون این بازی قراره هر هفته انجام بشه،اونهم برای سالها.در بسیاری از موارد ممکنه مرد به لحظات اوج یا ارگاسم برسه ولی زن هنوز نیاز به تحریک داشته باشه تا به ارگاسم برسه،این مساله میتونه دلایل مختلفی داشته بشه .به هر حال مرد باید اطمینان حاصل کنه که یارش به اوج لذت یا ارگاسم رسیده باشه،زن هم باید طوری رفتار کنه که استرس همسرش رو کاهش بده و نگرانی اونو درک کنه.

گاهی لازم میشه برای زنها از ژلهای لغزنده یا لابریکنت برای لغزندگی مجرای واژن استفاده بشه در غیر اینصورت ممکنه عمل جنسی برای زن دردناک و آزاردهنده بشه.خشکی مجرای واژن هم علتهای خاص خودش رو داره وباید درمانش کرد.این ژل لابریکنت رو میشه به راحتی از هر داروخانه ای خریداری کرد.باید سعی کنیم راحت و بدور از شرم راجع به این مساله صحبت کنیم ،طبیعت نسبت به جفتگیری نر و ماده دیدگاهی راحت وباز داره،ما هم باید از طبیعت یاد بگیریم.شرم و حیا میتونه باعث بشه آنچه در اتاق خواب اتفاق میفته میتونه برای همیشه یک راز پنهان بمونه اما این یک جنبه منفی هم داره و اون اینه که ایرادها و مشکلات درون رابطه جنسی و هیچوقت حل نشه وپیامدهای بدتری رو به همراه داشته باشه.

  پرده ششم،ادامه زندگی وصمیمیت

 زندگی روزمره ما انسانها یک فیلم عاشقانه هالیوودی نیست،پس نمیخواهیم ادا دربیاریم اما میتونیم چیزایی رو یاد بگیریم .اتاق خوابمون هم صحنه اجرای پورن نیست.پس اگه تو فیلمهای پورن چیزهایی دیدید کاملا فراموش کنید وبه واقعیت بپیوندید.ارتباط جنسی یک ارتباط صمیمی بین دو انسان است و هیچ انسانی ابزاری برای دیگری نیست . طبیعتاارتباط بین زوجین بعد از سکس هم ادامه خواهد داشت،هر دو به کار خود می پردازند،کار خارج از منزل،خانه داری و تهیه غذا و …نمیخواهیم دچار افراط و تفریط شویم اما باید قدر و ارزش هر چیزی رو بدانیم.

   پرده آخر،بدن همسرم رو دوست دارم

 در صحنه پایانی  وقتی زوجین میخان از اتاق خواب بیان بیرون ،باید ریلکس تر و صمیمیتر از قبل باشند چه به ارگاسم رسیده باشند و چه نرسیده باشند.مهم اینه که این پیام رو بهم برسونند که بدن یکدیگر رو دوست دارند،همونطور که بدن خودشون رو دوست دارند. اون زمان باید از هم تشکر کنند مثل هر زمان دیگری .مهم فقط این نیست که شوهر و زن قربون صدقه همدیگه برن و بیرون از خونه دست همدیگر رو بگیرن وقدم بزنند بلکه این هم مهمه که بدن همدیگر رو دوست داشته باشند .

بدن ما در شرایط مختلف تحت تاثیر قرار می گیره ،ممکنه لاغر بشیم،چاق بشیم،شکممون بزرگ بشه ،در اثر زایمان ممکنه بدنمون فرم قبلی خودشو دیگه پیدا نکنه، بعضیها چاقند ،بعضی لاغرند.ممکنه در اثر سانحه قسمتی از بدنمون بد فرم شده باشه یا حتا قطع اندام شده باشیم.نباید خودمون و دیگران رو بخاطر بدنی که دارند مورد قضاوت قرار بدهیم.بدن من چیزیه که من دخالتی در خلقتش نداشتم،همونطور که در چهره ام دخالت نداشتم.

پس باز هم میگم که باید بدن خودمون و همسرمون رو همونطور که هست بپذیریم و دوست داشته باشیم.نباید دچار کمالگرایی و مطلق گرایی بشیم.حتما همه میدونید که مرغ همسایه غاز نیست بلکه صرفا یک مرغ دیگرست با همون مزه پس ذهنمون و انتظاراتمون و تخیلاتمون نباید ما رو بازی بده ونباید فریب ذهنمون رو بخوریم.بازی زندگی وبازی اطاق خواب قوانین بسیار ساده ای داره چون طبیعت ساده گی رو دوست داره .پس تا جایی که میتونید اضطرابتون رو کم کنید وساده زندگی کنید، توقعاتتون رو کم کنید تا از زندگی لذت ببرید.

   ترس هایت را بریز روی میز

بسیاری از اوقات  وقتی مراجعین من از ترسهاشون میگن بعد آرامش بیشتری پیدا میکنن واحساس بهبودی میکنند.انگار که از ترسهاشون هم میترسیدند،یعنی یک ترس مضاعف داشتند و با گفتن ترسهاشون آسوده میشوند.

بهمین خاطر من مراجعینم رو تشویق میکنم که ترسها و نگرانیهاشون رو واضح بگن. کار خیلی ساده ایه اماخیلی هم موثره.
ترسهای ما از همون کودکی شروع میشه، از جیزززز، از لولو، ازآقا گرگه، از دزد پلید،گاهی از بابا مامان ،از داداش بزرگه،از خواهری،از معلم،از مدیر،از امتحان،از نمره،ازکم اوردن جلوی دیگران،از موفق نشدن،از چاقی،از لاغری،از زشت بودن ،از رییس،از همکار،از طرد شدن،از دوست داشتنی نبودن،از تایید نشدن،از.. از.. از..

فکر می کنم ترسهامون تمومی نداره،ما همیشه مشغول جمع کردن و ذخیره کردن ترسهامون هستیم.ناخودآگاه این کار رو میکنیم،جمع میکنیم به اندازه یک کمد،دو کمد،یک فایل،یک کامیون، هزار گیگ ،یک ترابایت،…پس ترسهامون کی تموم میشه؟زندگی بدون ترس هم داریم؟جوابش اینه که هیچوقت تموم نمیشه.
ترسها اگر چه در دنیای ذهنی ما جای دارند(آمیگدال در مغز) اما قسمتی از زندگی واقعی ما هستند.

 خجالت نکشید

درخواستی که اینجا ازتون دارم اینه که ترسهاتون رو باز گو کنید،به درمانگر بگید،از بیان ترسهاتون خجالت نکشید،،شرم زده نشید،وقتی ترسهاتون رو فقط تو ذهنتون نگه دارید اونها در ناخودآگاه شماباقی میمونن و شما همیشه در موردشون فکر میکنید. مثل کسی که سنگریزه ای در کفش داره و اذیت میشه واین فرصت رو بخودش نمیده که لحظه ای بایسته و سنگریزه رو از کفشش در آره.

بخودتون فرصت بدید و لحظه ای بایستید،ترسهاتون رو از تو بایگانی ذهنتون درآورید و بریزید رو میز. به درمانگر،به روانشناس،به مددکار و به هر کسی که شنونده خوبیه و نکوهشتون نمیکنه و باهاتون همدلی میکنه میتونید بگید. باید به ترسهاتون بگید که ازشون نمی ترسید.لزوماقرار نیست  درمانگر به شما راه حل رفتاری ارائه بده،یا فرمول بده،بلکه بیان ترس بخودی خود میتونه درمانش باشه.

 ترس های درمانگر

در واقع درمانگر هم ترسهای خودش رو داره ،من هم ترسهای خودم رو دارم،من هم باید ترسهام رو جایی بیان کنم.پس درمانگر چون به ترسها آشناست ،به حرفاتون گوش میده وبا شما همدلی میکنه. چیزی از ارزشهای شما کم نمیشه. درواقع اعتراف کردن به ترسها باعث میشه اعتماد بنفسمون بالا بره و بعد احساس شادی پیدا کنیم.

 خوابهای بد

خوابهای بد و وحشتناکی هم که میبینیم نمادی از ترسهامون هستند،حتا میتونید خوابهاتون رو بنویسید وبه درمانگرتون بگید تا بیشتر متوجه ترسهای شما بشه و معماهای ذهنتون رو براتون حل کنه.اونموقع دیگه از خوابهاتون هم نمیترسید.
من شخصا یادگرفتم با آرامش به ترسهای مراجعینم گوش بدم و ترسهاشون رو جدی بگیرم.درسته که ترسها میتونه ناشی از درک نادرست و شناخت غلط فرد باشه اما به هرحال شخص داره رنج میکشه و این رنج واقعیست و آزار دهنده ست.

خیلی وقتها لازمه آدم بعضی ترسهاش رو بارها وبارها به زبان بیاره تابه آرامش برسه ،چون بعضی ترسها ریشه دار هستند.

بنابراین بهتون میگم که از ترسهاتون نترسید و اونها رو بیان کنید،بارها وبارها بیان کنید .ترسهای ما تمامی ندارند و دایما در لابلای خاطراتمون ذخیره میشه،پس بهتره هر چند وقت یکبار ترسهامون رو روی میز بریزیم و از دستشون راحت بشویم.