مهاجرت: افسردگی،اضطراب،انزوا.درمان چی؟؟؟

در سالهای اخیر با موجی از مهاجرت به کشورهای ترکیه،اروپا،استرالیا،کانادا،آمریکا روبرو شده ایم.انسانهایی که از وضعیت خودشون ناراضی بوده اند و آینده روشنی در ایران برای خودشان متصور نبوده اند .این عزیزان در مراحل مختلف مهاجرتشان تماس میگیرند و کمک میخاهند.اعتماد به نفس پایین،اضطراب،افسردگی ،بی انرژی بودن،احساس تنهایی و بی حمایت بودن،تفاوت فرهنگی اذیتشون میکنه.احساسات منفی اونها مانع پیشرفت کاری،مانع زبان خواندن ،ثبات کاری،بی انگیزگی،سردرگمی میشه .گاهی  دچار افکار خودکشی میشوند .گاهی بستری می شوند.از خودشون میپرسن آیا کارم درست بوده؟ آیا واقعا الان  باید اینجا در استانبول یا هامبورگ یا لندن یا تورنتو یا … باشم؟ آیا در جای درست و زمان درستی اینجا هستم؟  .اما بعد از درمان هم با من تماس میگیرند و احساس میکنند زیاد فرقی نکرده اند .

از خودم میپرسم واقعا میتونم کمکی بهشون بکنم؟چگونه باهاشون صحبت کنم؟چی بگم؟ چجوری خودم رو بگذارم جای اونها؟    میخام بگم اصلا راحت نیست و خیلی هم سخته .

میتونم ساعتها باهاشون صحبت کنم اما واقعا همگی اونها نیاز به دارو دارند،برای همین از ابتدا بهشون میگم که اگر من دارویی تجویز کنم شما آیا میتونیدتهیه کنید؟ خیلی وقتها امکان تهیه دارو ندارند.

گاهی مهاجرت بصورت زوج هست.یعنی زن و شوهر جوان مهاجرت کرده اند و یکی بار عاطفی آن یکی را تحمل میکند و فکر میکند چگونه به همسرش کمک کند.

وقتی با این هموطنان مهاجر صحبت میکنم مجبورم که اهم فی الاهم کنم.یعنی اول بروم سراغ بحرانهای قریب الوقوع و سعی کنم برایشان زمان بخرم .در واقع زمان مهمترین بستر و مهمترین پانسمان برای این زخمهای درونی و آسیبها است .سعی میکنم به آنها بفهمانم که هنوز از همه قدرت و توانشان استفاده نکرده اند .تا ته خط خیلی فاصله هست .به آنها میگویم که شرایط کنونی برایتان دردناک است و با گذشت زمان تغییر میکند،اما همه چیز را نمی توانید از دولت و سیستم حمایتی کشور میزبان بگیرید .باید جنبه های مثبت شرایط را برایشان یادآوری کنم.به آنها میگویم که با خوش بینی به مسایل نگاه کنند.ممکن است نگاه های نژادپرستانه ای هم باشد و اذیتشان کند اما باید از آن عبور کنند.

گاهی مشکلات کنونی هموطن ریشه در سالهای قبل از مهاجرت دارد.به آنها میگویم که اینک فرصت خوبی برای تغییر و درمان این ریشه های پنهان است.ریشه هایی مانند کمالگرایی،عدم تمرکز،افسردگی،بدبینی،وسواس فکری ،خودشیفتگی،درونگرایی شدید،اضطراب اجتماعی ،دوره های افسردگی،شخصیت ناپایدار،خودانگاره منفی .اینها شاید با رواندرمانی و گفتگو تا حدی بهتر شود اما نیاز به دارو درمانی واقعیست .خلاصه که کمک به این هموطنان در کشورهای مختلف اصلا آسان نیست .

تلفن و واتساپ و تلگرام من :472 989123222+

میتونید تماس بگیرید و حرف دلتون رو بزنید شاید آرامش پیدا کنید.من دکتر محمدپور روانپزشک در تهران هستم.

دسته بندی : بیماری های روحی و روانی
Subscribe
Notify of

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.

0 پرسش
Inline Feedbacks
نمایش همه پرسش ها