داروهای روانپزشکی در کودکان،درست یا غلط؟


       آیا استفاده ازداروهای روانپزشکی در کودکان صحیح است؟

بارها  درمکانهای مختلف مانند فروشگاه ها،مهمانی ها،موزه ها ، پارکها و… شاهد رفتارهای مشکل دار و غیر معمول کودکانی بوده ام که  گریه میکردند و جیغ میزدند یا لباس مادرشان را میکشیدند  یا از مادر کتک میخوردند وتحقیر میشدند.درچنین مواقعی از خودم میپرسم آیا این کودکی که الان می بینم  تحت درمان است؟ پدر مادر این کودک از چه طبقه اجتماعی اقتصادی هستند؟ آیا متوجهند که رفتار کودکشان طبیعی نیست؟

چه بسا همین کودک وقتی به مدرسه می رود علاوه برمشکلات داخل خانه، مشکلات جدیدتری به مشکلاتش اضافه میشود.وقتی به راهنمایی ودبیرستان می رود باز هم مشکلات بیشتر و بیشتر می شود.

بیشتر مواقع مادر پدر متاسفانه از خود نمی پرسند که چرا کودکشان اینگونه است!!! نمی خواهند بپذیرند که کودکشان مشکل رفتاری دارد،و اصلا به واژه مشکل رفتاری و درمان فکر نمی کنند.با خود میگویند : (سری که درد نمیکنه چرا دستمال ببندیم؟)(چرا برای خودمان خرج بتراشیم؟)( بزرگ که بشه خوب میشه) .(از الان که نباید ببریمش روانشناس و دکتر).

در نتیجه،رفتارهای کودک به سمت مدرسه گریزی،پرخاشگری در مدرسه و خانه،غیبت از مدرسه و افت درسی شدید می رود ویابه سمت مصرف سیگار و الکل و گل و …،یا انگ خوردن در مدرسه و محله و فامیل ،مشکلات قانونی و دعوا،قلدری، لات بازی،و…می رود.بتدریج کودک یا نوجوان از مادر پدر و بقیه فاصله میگیرد و احساس تنهایی  و خشم (سرخوردگی)جای احساسات مثبت را می گیرد.

معمولا زمانی پدر مادر متوجه مشکلات می شوند که خیلی دیر شده است،یعنی در اوج بحران مراجعه میکنند.  ممکن است برای دریافت و ارائه گواهی برای مدرسه یا محل کار یا دادگاه مراجعه کنند چون مدرسه یا دانشگاه نیمه تمام مانده.چه بسا اگر از آن بحران بیرون هم بیایند دوباره به سرجای اول برگردند،یعنی انکار مشکل.

اگرخلاصه و مفید  بگویم این است که اگر کودکتان پرخاشگر است،کم خواب است،زیاد نق میزند و گریه می کند،اضطراب دارد،کاری می کند و پشیمان می شود،خوشحال نیست،بیشتر مواقع ناراضی است،قشقرق زیاد راه می اندازد،درسش خیلی ضعیف است،دیر یاد می گیرد،مدرسه و معلم از او ناراحتند،زیاد دعوا می کند،تحمل انتقاد ندارد.پرخاشگری میکند،آرام و قرار ندارد،قلدر بازی در می آورد،چاقو حمل میکند،خودزنی دارد،ارتباط عاطفی با شما ندارد،زیاد در اتاقش می ماند خواهش میکنم بدنبال درمان او بروید. برایش وقت بگذارید.تنبلی نکنید.

به او بگویید که رفتارش قابل تحمل نیست.به او بگویید که رفتارش مشکل دارد و شما نگرانش هستید.اگر پدرمادر   این را به فرزندشان نگویند چه کسی قرار است آن را بگوید؟ معلم؟مدیر؟همکار؟همسایه ؟.؟.؟ نخیر، هیچکس ،مطلقا هیچ کس دیگر نخواهد گفت.همیشه به نوجوانان میگویم، تنها کسانی که انگیزه کمک به تو را دارند پدر مادرند و به پدر مادر میگویم، اگر به فرزندتان کمک نکنید ،از هیچکس دیگر کمکی ساخته نخواهد بود.پس به عنوان مادر و پدر از خود بپرسید که وظیفه شما چیست؟تربیت فرزند به چه معنی است؟آنچه به عنوان ادب و تربیت در اشعار سعدی و اعتصامی و ..و در ضرب المثلهای ما(ادب از که آموختی؟)به کار میرود چگونه باید یادگیری شود؟گویا با تک فرزندی یا دو فرزندی ،ادب و تربیت به فراموشی سپرده شده و فقط درس مهم است!!!.گاهی کودک فکر می کند بخاطر رضایت مادر غذا می خورد یا درس می خواند!!!.

از آنجایی که ما در ایران خیلی دیر به روانپزشک مراجعه میکنیم یعنی در اوج مشکل، معمولا نیاز به دارو درمانی هست.پس اگر حوصله یا وقت جلسات مشاوره و رواندرمانی برای فرزندتان ندارید یا احساس میکنید پول زیادی برای جلسات مشاوره لازم است لااقل نزد روانپزشک بروید ،بدون شک دارو هم کمک می کند.

        چرا بحث استفاده از دارو را مطرح میکنم؟

طبق آمار جهانی حداقل بیست درصد کودکان و نوجوانان نیاز به مداخلات روانپزشکی و روانشناختی دارند،یعنی از هر پنج کودک و نوجوان یک نفر.متاسفانه ما، مادرپدرها متوجه اختلال افسردگی،اضطراب،وسواس فکری،کمبود تمرکز،بیش فعالی ،خجالتی بودن،اعتماد به نفس پایین ،مشکلات ارتباطی،مشکلات یادگیری،پرخاشگری ،خودبزرگ بینی وقلدری کودک نمی شویم.

ما پدر مادرها فکر می کنیم این رفتارها گذرا هستند و خوب خواهند شد.اما تا کی صبر میکنیم ؟تا بیست سالگی!!!!! شاید هم تا ۳۰ سالگی!!!! زمانی که دیگر از کودکمان می ترسیم،از فرزندمان حساب میبریم،زمانی که پسر یا دخترمان کنترل خانه را در دست دارد و پدرمادر مواظب هستندکه فرزندشان عصبانی نشود. زمانی که مشکلات سربازی،تحصیلی،شغلی،قانونی،مصرف مواد رخ داده ،پدر مادر تازه مراجعه می کنند.

به چه زبانی بگویم که اگر کودک خردسالتان مشکل دارد،اگر کودک دبستانی یا نوجوان شما مشکل دارد،اگر سابقه مشکل روانپزشکی در شما(مادر،پدر)هست لطفا مراجعه کنید،مشکلات روانپزشکی ،فقط برای  همسایه و فامیل دور شما نیست،برای شما هم اتفاق می افتد،باور کنید.

داروی روانپزشکی گاهی در حد معجزه عمل می کند!!یعنی آنقدر تاثیر خوب و سریعی دارد که مادر پدر تعجب می کنند.

بیشترین مشکلاتی که مادر (کمتر دیده ام پدرها مراجعه کنند یا همکاری کنند) را وادار به درخواست کمک از روانپزشک برای فرزندش میکند مشکل درس و مدرسه و پیشرفت تحصیلی،پرخاشگری و ناسازگاری شدید کودک،شک به مصرف مواد،بیش فعالی شدید و نماندن در خانه،وسواس و اضطراب شدید،گاهی افسردگی وگاهی خودزنی است.در واقع زمانی که دایی،عمه،عمو،خاله،پدربزرگ مادربزرگ ،…شانس خود را در تربیت و سر عقل آوردن کودک آزموده اند و موفق نشده اند!!! آن زمان ممکن است نوبت روانپزشک برسد.البته که جای تاسف دارد و شاید دیر باشد.

داروهایی مانند ریسپریدون به بهبود پرخاشگری ،زورگویی،بیخوابی شدید،بیش فعالی شدید و انواع مشکلات رفتاری و ارتباطی کودک و به بهبود رفتارهای خودزنی و نوسانات خلقی در نوجوان کمک می کند.در درمان تیک هم موثر است.این دسته داروها به شکلهای مختلف کمک میکند  کودک و نوجوان به سمت رفتار طبیعی برود.در وسواسهای شدید هم از این دسته داروهااستفاده می شود.

داروهایی از دسته فلوکستین و پاروکستین به بهبود اضطراب و اضطراب جدایی،ترس از مدرسه،بهبود انواع وسواس ،افسردگیها،کنترل پرخوری و بی اشتهایی عصبی،خجالتی بودن،درونگرایی ،ترسها وکج خلقیهای کودک ونوجوان کمک میکند.

گاهی داروهای ضدتشنج برای پرخاشگری های شدید و خودزنی و کنترل رفتارهای غیرقابل پیش بینی و تکانه ای کودک و نوجوان  بکار می رود.در اختلالات دوقطبی کودکان نیزکاربرد دارند.در سردرد های میگرنی کودک و نوجوان نیز این داروها کاربرد دارند.

در مشکلات کودکان مبتلا به اتیسم از همه این داروها برای تنظیم خواب،کنترل پرخاشگری،کاهش رفتارها و اطوارهای تکراری،بهبود ارتباط چشمی،افزایش سازگاری و درک کودک،بهبود تمرکز و کنترل بیش فعالی استفاده می شود.

در کمبود تمرکز و بیش فعالی از داروهای محرک مثل ریتالین و غیر محرک مانند اتوموکستین استفاده می شود.این داروها خط اول درمان بیش فعالی کمبود تمرکز هستند. در بسیاری از موارد بیش فعالی و کمبود تمرکز خالص نیست وبا مشکلات دیگری همراه است.لذا از داروهای مختلف روانپزشکی و ضد تشنج در درمان آن استفاده می شود.

در  مصرف مواد در نوجوانان با توجه به سابقه کودکی و تحصیلی نوجوان و سابقه فامیلی و ژنتیکی در خانواده پدری مادری،از انواع داروهای روانپزشکی برای بهبود افسردگی و اضطراب و کنترل تکانه و کنترل وسوسه مصرف مواد تا زمانی که موثر است استفاده می شود،چرا که مشکل مصرف مواد مشکلی چندین ساله است.

در کنار همه این دارودرمانی ها باید انتظار منطقی از درمان داشته باشیم.دارو نمی تواند مشکلات کودک با پدرمادر یا مدرسه و معلم  را حل کند.غرورش را کم نمیکند. دارو طرز لباس پوشیدنش را تغییر نمیدهد. دارو ،دوستان نوجوان  را عوض نمیکند. شخصیتش را دگرگون نمیکند. به خودی خود ایجاد انگیزه و هدف نمی کند،.تفریحاتش را تغییر نمی دهد. اما چیزی که هست،در بسیاری موارد بدون درمان دارویی اصولا درمان شروع نمی شود.

بطور خلاصه داروهای روانپزشکی جایگاه مهمی در جلوگیری از رفتارهای پرخطر در آینده کودکان دچار مشکلات رفتاری دارد و می تواند از پیچیده تر شدن مشکلات آنها در نوجوانی و جوانی و رفتن به سمت اعتیاد جلوگیری کند.

 

 

دسته بندی : بیماری های روحی و روانی
Subscribe
Notify of

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.

0 پرسش
Inline Feedbacks
نمایش همه پرسش ها